Maria Ciołkiewicz urodziła się 24.12.1919 r. (06 stycznia 1920 r.) w Tule, w Rosji, jako pierwsze dziecko Stanisława i Feliksy Staniszewskich. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej mała Marysia przyjechała z rodzicami do Polski. Zamieszkała w Grajewie, w którym przebywała aż do śmierci. Miała jeszcze młodszego brata Aleksandra, który najprawdopodobniej został zamordowany przez sowietów
w Azerbejdżanie.
W trakcie II wojny światowej została wywieziona na roboty do Prus Wschodnich, ale po kilku miesiącach stamtąd uciekła. Po wojnie, w roku 1947 zawarła związek małżeński z pochodzącym z Białegostoku Janem Ciołkiewiczem. Z tego związku przyszło na świat troje dzieci: córka i dwóch synów. Jednym z synów był niżej podpisany.
Maria Ciołkiewicz układała wiersze przez większość życia, ale pisała je do szuflady. Nigdy nie próbowała przedstawić ich edytorowi, choć zdarzało się, że brała udział w konkursach poetyckich, ale bez powodzenia. Jedynym tekstem, który doczekał się publikacji prasowej, był wiersz pt. „Życzliwość”.
Tematyka wierszy mojej mamy była dość różnorodna. W niniejszym zbiorku Czytelnik będzie miał możliwość poznać niektóre teksty ułożone w latach siedemdziesiątych XX wieku.
Kiedy przeglądałem rodzinne kroniki i wysłuchiwałem wspomnień starszych, dowiedziałem się, że wiersze układała również Babcia mojej Mamy, Litwinka Anna Żylonis oraz ciocia Maria, siostra babci Feliksy Staniszewskiej. Ciocia Marynia pozostała na Wileńszczyźnie do śmierci. Przypomnę jeszcze, że Wysoki Dwór (Aukštadvaris) należał w XIX w. do rodziny Malewskich, zaś Adam Mickiewicz przyjeżdżał tam często na wakacyjny wypoczynek.
A ja, niżej podpisany, kontynuuję rodzinną tradycję wierszowania…
Apoloniusz Ciołkiewicz