Autobiografia Jana Truszkowskiego dzieli się zasadniczo na trzy części: rozkoszne lata dziecięce przed wywózką na Syberię, zesłanie i walka o przeżycie w głębi obcego imperium, życie po powrocie z zesłania i wiek dorosły.
Część opisująca pobyt na Syberii oraz ucieczkę rodziny Truszkowskich z miejsca zesłania - to powtórzenie pierwszej książki autora "Wstawaj, na Sybir nas wywożą".
"Lubiłem obrabiać drewno, podobały mi się cudowne działania stolarza, który potrafił uczynić z kawałka drewna użyteczną i piękną rzecz. Pewnego razu mojej mamie stolarz wykonał drewniane pudełko na sztućce. Radość mojej mamy była nieopisana. Tak bardzo pragnąłem wzbudzić w niej tę nieopisaną radość..."
