15 Pułk Ułanów Poznańskich został zrodzony w ogniu walk Powstania Wielkopolskiego. Swoją sławę bojową uzyskał na froncie wschodnim pod dowództwem mjr. SG Władysława Andersa. Śpiewano wówczas o nim: „A kto wroga krwią zbroczony, to 15-ty pułk czerwony”. Za waleczność podczas wojny polsko-bolszewickiej pułk został odznaczony Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari V klasy przez marsz. Józefa Piłsudskiego. W wojnie obronnej 1939 roku pułk przeszedł szlak bojowy wraz z Wielkopolską Brygadą Kawalerii biorąc udział w bitwie nad Bzurą. Dotarł do Warszawy, gdzie wraz z kapitulacją stolicy został rozwiązany. Zalążki pułku powstały na terenie ZSRR. Po ewakuacji Armii Polskiej do Iranu został odtworzony, jako pułk rozpoznawczy. Wziął on udział w kampanii włoskiej, gdzie zasłynął m. in. w walkach w rejonie Monte Cassino. Gen. dyw. Władysław Anders doceniając bojowe zasługi pułku powiedział: „15. Pułk ułanów poznańskich nigdy nie zawiódł mojego zaufania”.
Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari postanowiła ponownie odznaczyć 15 Pułk Ułanów Poznańskich orderem. Sztandar pułku został uhonorowany wstęgą o barwach państwowych z napisem: „Wyróżniony za niezwykłe męstwo w kampanii 1944-1945 we Włoszech”.
Niewiele pułków polskiej kawalerii mających równie bogate dzieje, posiada podobne opracowania. Bez nich dokonania pułków i ich dzieje zostaną pomniejszone a z biegiem lat zapomniane.
